In 1562 liet jonker Cornelis de Cock van Opijnen een flink bedrag na ‘(…) om dairmede te doen maicken twee silveren schalen met de voors. Joncker Cornelis de Cocks wapenen’, zoals in de rekeningen van het Sint-Jorisgilde is opgetekend. Op 10 juni overhandigde zijn zoon François het geld aan de deken (voorzitter) en hoofdmannen van het gilde, zodat zij de goudsmid Joseph Martensz. van (der) Hove konden betalen voor de geleverde schalen. Naast de beroemde drinkhoorns van Amsterdamse schuttersgilden behoren deze twee zilveren drinkschalen van het Haagse Sint-Jorisgilde tot het enige Nederlandse schutterszilver uit het midden van de 16de eeuw. Uit deze periode is weinig zilver, zeker Haags gekeurd zilver, bewaard gebleven. Deels is het zilverwerk omgesmolten, deels is dit tijdens de Beeldenstorm van 1566 vernietigd of beschadigd geraakt. Een uitzondering hierop vormt de kerkschat van de Grote of Sint-Jacobuskerk die in 1566 veilig in de grond verstopt was en nu te bewonderen is in ons museum.
Na de Middeleeuwen verloor het Sint-Jorisgilde zijn militaire functie om het Hofgebied te beschermen en werd het een exclusieve herensociëteit voor de elite. In zijn kostbaar ingerichte schuttersgebouw aan het Tournooiveld organiseerde het gilde geregeld ontvangsten en diners. Zo werden deze twee drinkschalen met stam en gewelfde voet, ook wel tazza’s genoemd, voor het eerst gebruikt tijdens de schuttersmaaltijd op Sint-Jorisdag in 1562. Op schuttersportretten zijn drinkhoorns of –schalen vaak te zien. Deze objecten dienen het plechtige karakter van de bijeenkomst te benadrukken.
In de 18de eeuw liep het aantal leden van het Sint-Jorisgilde sterk terug. Uiteindelijk is besloten het gilde op te heffen. De kostbare inventaris werd onder de laatst overgebleven leden verdeeld. Zo kwamen de drinkschalen in handen van een adellijke familie die de zilveren objecten met zorg heeft bewaard. Met steun van onder meer de Vereniging Rembrandt kon het museum deze schalen verwerven op de veiling van Christie’s Londen op 15 juni 2004.
In 1562 liet jonker Cornelis de Cock van Opijnen een flink bedrag na ‘(…) om dairmede te doen maicken twee silveren schalen met de voors. Joncker Cornelis de Cocks wapenen’, zoals in de rekeningen van het Sint-Jorisgilde is opgetekend. Op 10 juni overhandigde zijn zoon François het geld aan de deken (voorzitter) en hoofdmannen van het gilde, zodat zij de goudsmid Joseph Martensz. van (der) Hove konden betalen voor de geleverde schalen. Naast de beroemde drinkhoorns van Amsterdamse schuttersgilden behoren deze twee zilveren drinkschalen van het Haagse Sint-Jorisgilde tot het enige Nederlandse schutterszilver uit het midden van de 16de eeuw. Uit deze periode is weinig zilver, zeker Haags gekeurd zilver, bewaard gebleven. Deels is het zilverwerk omgesmolten, deels is dit tijdens de Beeldenstorm van 1566 vernietigd of beschadigd geraakt. Een uitzondering hierop vormt de kerkschat van de Grote of Sint-Jacobuskerk die in 1566 veilig in de grond verstopt was en nu te bewonderen is in ons museum.
Na de Middeleeuwen verloor het Sint-Jorisgilde zijn militaire functie om het Hofgebied te beschermen en werd het een exclusieve herensociëteit voor de elite. In zijn kostbaar ingerichte schuttersgebouw aan het Tournooiveld organiseerde het gilde geregeld ontvangsten en diners. Zo werden deze twee drinkschalen met stam en gewelfde voet, ook wel tazza’s genoemd, voor het eerst gebruikt tijdens de schuttersmaaltijd op Sint-Jorisdag in 1562. Op schuttersportretten zijn drinkhoorns of –schalen vaak te zien. Deze objecten dienen het plechtige karakter van de bijeenkomst te benadrukken.
In de 18de eeuw liep het aantal leden van het Sint-Jorisgilde sterk terug. Uiteindelijk is besloten het gilde op te heffen. De kostbare inventaris werd onder de laatst overgebleven leden verdeeld. Zo kwamen de drinkschalen in handen van een adellijke familie die de zilveren objecten met zorg heeft bewaard. Met steun van onder meer de Vereniging Rembrandt kon het museum deze schalen verwerven op de veiling van Christie’s Londen op 15 juni 2004.