"Sommige familiegeschiedenissen zijn lastiger te vertellen, zo ook het verhaal van deze
doek. ‘Als kleine kinderen vonden wij een schoenendoos in de slaapkamer van mijn ouders.
Ver weg gestopt. Er zaten foto’s en documenten in, maar ook deze doek. We wisten zonder
dat we begrepen waarom, dat we iets gevonden hadden dat misschien beter geheim kon
blijven’. Na lang aandringen vertelt hun vader eenmalig het verhaal van de doek. ‘Op een
nacht was mijn vader op patrouille als soldaat in Nederlands-Indië. In de jungle zagen zij
geen hand voor ogen, maar ze wisten dat het gevaar van de vijand overal was. En opeens
stond hij daar, de jongen die de vijand was, met een geweer in zijn handen. In een fractie
van de seconde wist mijn vader: het is hij of ik. En de jongen was eerst, hij haalde de trekker
over, mijn vader hoorde het en er gebeurde niets, het geweer weigerde. En toen schoot
hijzelf.’ In een impuls neemt hij de halsdoek die om de nek van de jongen zat mee. Deze
halsdoek heeft hij de rest van zijn soldatenleven meegedragen. Om hem te herinneren aan
die nacht en de daad die hij had begaan. ‘Hij vertelde aan ons dat hij toen besefte dat wat
daar in Indië gebeurde, waar hij aan mee deed: dat deugde niet. De herinneringen aan Indië
hebben hem zijn hele leven opgejaagd. Tot aan zijn dood leefde hij met grote gevoelens van
schuld’. De doek wordt nu door zijn kinderen bewaard, om niet te vergeten wat zich daar
heeft afgespeeld en wat de prijs hiervan is geweest.
Dit verhaal maakte onderdeel uit van de tentoonstelling 'Koloniaal Den Haag, een onvoltooid verleden' (2023). "
"Sommige familiegeschiedenissen zijn lastiger te vertellen, zo ook het verhaal van deze
doek. ‘Als kleine kinderen vonden wij een schoenendoos in de slaapkamer van mijn ouders.
Ver weg gestopt. Er zaten foto’s en documenten in, maar ook deze doek. We wisten zonder
dat we begrepen waarom, dat we iets gevonden hadden dat misschien beter geheim kon
blijven’. Na lang aandringen vertelt hun vader eenmalig het verhaal van de doek. ‘Op een
nacht was mijn vader op patrouille als soldaat in Nederlands-Indië. In de jungle zagen zij
geen hand voor ogen, maar ze wisten dat het gevaar van de vijand overal was. En opeens
stond hij daar, de jongen die de vijand was, met een geweer in zijn handen. In een fractie
van de seconde wist mijn vader: het is hij of ik. En de jongen was eerst, hij haalde de trekker
over, mijn vader hoorde het en er gebeurde niets, het geweer weigerde. En toen schoot
hijzelf.’ In een impuls neemt hij de halsdoek die om de nek van de jongen zat mee. Deze
halsdoek heeft hij de rest van zijn soldatenleven meegedragen. Om hem te herinneren aan
die nacht en de daad die hij had begaan. ‘Hij vertelde aan ons dat hij toen besefte dat wat
daar in Indië gebeurde, waar hij aan mee deed: dat deugde niet. De herinneringen aan Indië
hebben hem zijn hele leven opgejaagd. Tot aan zijn dood leefde hij met grote gevoelens van
schuld’. De doek wordt nu door zijn kinderen bewaard, om niet te vergeten wat zich daar
heeft afgespeeld en wat de prijs hiervan is geweest.
Dit verhaal maakte onderdeel uit van de tentoonstelling 'Koloniaal Den Haag, een onvoltooid verleden' (2023). "